Αδράχτι

Πριν προχωρήσουμε στο επόμενο τραγούδι, ας απαντήσουμε στο κουίζ του προηγούμενου ποστ.

Η Σφάκα λοιπόν, αποτελεί έναν ύμνο στη Μεσογειακή Γυναίκα, που πολλάκις πικραίνει τον μεσογειακό άνδρα σαν τη Σφάκα.

Τι είναι η Σφάκα;

Κάποια βραδιά που χάζευα της μοίρας μου το αδράχτι
τη ρώτησα: «τι σου ‘κανα και μου ‘χεις τέτοιο άχτι;»
μα εκείνη αδιάφορη συνέχιζε να γνέθει
λες και η απορία μου ποτέ δεν της ετέθη

Η μοίρα. Αυτή που ασφαλώς όλα τα κανονίζει
τα πριν, τα τώρα, τα μετά, που φέρνει και γυρίζει
βλέποντας πως επίμονα συνέχιζα ερωτήσεις
μου ‘πε: «άστο καλύτερα γιατί θα με τσαντίσεις»

Μωρέ δεν πα να τσαντιστείς. Και ήρεμη που είσαι…
Αν έχεις κότσια τη ζωή που ζω έλα και ζήσε
και βάλε με στη θέση σου να γνέθω εγώ για σένα
να δω αν θα αντέξεις μια χρονιά -τι λέω;- Μήνα. Ένα

Κι εκεί που θα ορκιζόμουνα πως πήρα πάνω χέρι
σηκώνεται η κωλόγρια και βγάζει ένα τεφτέρι
που ‘γραφε όλα τα καλά που επρόκειτο να ζήσω
και λέει με ένα χαμόγελο: «ένα, ένα θα τα σβήσω»

Δύσκολη διαπραγμάτευση…τι να αντιπαραβάλλω
και τι να πω που δε μπορώ άλλο να την προσβάλλω
Αφού τα μέτρησα καλά κι αφού τα ζύγισα όλα
Της είπα με χαμόγελο: «Σβήσ’ τα μωρή καριόλα»

Βγάζει μια γομολάστιχα ανοίγει το τεφτέρι
και μένει εκεί κατάπληκτη –τι είδε ποιος να ξέρει..-
(Μάλλον δε βρήκε τίποτα) Κι αντί για να με νιώσει
δεν μπήκε καν στον πειρασμό το λάθος να διορθώσει…


υγ
Η Σφάκα είναι η πικροδάφνη