Οι ώρες της Υπομονής

κάποιοι θα γιορτάσουν αλλιώς...

Σε αίθουσες αναμονής
στα όρια της Υπομονής
μόνος περίμενα
Και μου την πέφτανε εκεί
όλο περιθωριακοί
και υποκείμενα

Στα πόδια μου σακ ντε βουαγιάζ
στ’ αυτιά μου RnB και Jazz
στο χέρι ζύθος
με μάτι να γυαλίζει σαν
βουτυρωμένο κρουασάν
μέσα στο πλήθος

Έκανα γνωριμίες και
στο λερωμένο το παρκέ
ξάπλωσα αρίδες
Συζήτησα με ποντικούς
κι έζησα απίστευτα κους κους
με κατσαρίδες

Χόρεψα μόνος μου ταγκό
κι έμαθα να μιλάω αργκό
κόντρα στο ρεύμα
Και -η μνήμη μου αν δε μ’ απατά-
κάποτε είχα και λεφτά
για γνήσιο γεύμα

Το ευχαριστιόμουν’ ασφαλώς
μα δε γινόταν δυστυχώς
πλέον να θάλλω
σε αυτές τις συναναστροφές
αφού είχα προδιαγραφές
για κάτι άλλο

Μέσα μου ένας ορυμαγδός
από φωνές που λέγαν’ πως
πρέπει να φύγω
γιατί το μέλλον μου εκεί
δεν είχε μια προοπτική
να φτιάξει λίγο

Μετά, κάποιες χρονιές ντεμέκ
μια στο αμπάρι μια στο deck
μια πίσω πάλι
να παλαντζάρω εδώ κι εκεί
μέχρι να δω στην τελική
πού θα με βγάλει

Προσεχτικά τα βήματα
κρατώντας τα προσχήματα
στο όριο πάνω
τώρα έχω αρχίσει τα κους κους
με άλλα έντομα (ακούς;
Ακούς τι κάνω; )

Κι οι ώρες της Υπομονής
οι αίθουσες αναμονής
που εγώ περίμενα
κάναν’ πολλαπλασιαμό
χωρίς κανένα ενδοιασμό
στα… υποκείμενα