Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Ιανουάριος, 2010

Μεθεόρτιο

Οι μέρες όλες έρχονται και πάνε θλιμμένες αδιάφορες και στείρες του νου και της καρδιάς τους οι πλημμύρες τον κόσμο αυτό παράπονο κερνάνε Έλα και φέρε το μεγάλο σου ποτήρι έχει αρκετό καημό –εδώ- να πιούμε όλοι Οι δρόμοι άδειασαν και στης ψυχής την πόλη νυχτώνει…πάει κι αυτό το πανηγύρι Άσε τον κόσμο μες στη θλίψη και έλα εδώ που είναι γιορτή κι αν κάτι κάπου έχει λείψει σου υπόσχομαι να βρούμε τι Ακούστε το από την εκπληκτική φωνή της Ερμιόνης η οποία το κατάλαβε δεν το κατάλαβε μόλις πολιτογραφήθηκε Καραμπουζουκλού!

Αδράχτι

Πριν προχωρήσουμε στο επόμενο τραγούδι, ας απαντήσουμε στο κουίζ του προηγούμενου ποστ. Η Σφάκα λοιπόν, αποτελεί έναν ύμνο στη Μεσογειακή Γυναίκα, που πολλάκις πικραίνει τον μεσογειακό άνδρα σαν τη Σφάκα. Τι είναι η Σφάκα; Κάποια βραδιά που χάζευα της μοίρας μου το αδράχτι τη ρώτησα: «τι σου ‘κανα και μου ‘χεις τέτοιο άχτι;» μα εκείνη αδιάφορη συνέχιζε να γνέθει λες και η απορία μου ποτέ δεν της ετέθη Η μοίρα. Αυτή που ασφαλώς όλα τα κανονίζει τα πριν, τα τώρα, τα μετά, που φέρνει και γυρίζει βλέποντας πως επίμονα συνέχιζα ερωτήσεις μου ‘πε: «άστο καλύτερα γιατί θα με τσαντίσεις» Μωρέ δεν πα να τσαντιστείς. Και ήρεμη που είσαι… Αν έχεις κότσια τη ζωή που ζω έλα και ζήσε και βάλε με στη θέση σου να γνέθω εγώ για σένα να δω αν θα αντέξεις μια χρονιά -τι λέω;- Μήνα. Ένα Κι εκεί που θα ορκιζόμουνα πως πήρα πάνω χέρι σηκώνεται η κωλόγρια και βγάζει ένα τεφτέρι που ‘γραφε όλα τα καλά που επρόκειτο να ζήσω και λέει με ένα χαμόγελο: «ένα, ένα θα τα σβήσω» Δύσκολη διαπραγμάτευση…τι να αντιπαρα

Σφάκα

Τι είναι η Σφάκα; Έρχεται στο χωράφι μου για να μαζέψει χόρτα κι εγώ τον κώλο τζη κοιτώ κρυφά πίσω απ’ την πόρτα Κι όντε το παίρνει μυρουδιά πως την παρακατσεύω σκύβει. Κι εγώ τον άντρα τζη –τον πούστη- τον ζηλεύω Κι όπως θωρώ τον κώλο τζη ετσά που τον τρουλώνει αν γιουρουντήξω –σκέφτομαι- κιανείς δεν τη γλιτώνει Π ‘ανάθεμά σε έρωτα. Π’ ανάθεμά σε πόθε Π ‘ανάθεμα τον κώλο σου που πάει πέρα δώθε Απ ‘ τη στιγμή που επάτησες τον πόδα σου στη γη μου σαν το στειλιάρι του τσαπιού γίνηκε το καυλί μου Και σε θωρώ ο καψερός όπου και να ξανοίξω μου έχει γίνει εμμονή να σου τονε σφυρίξω Και σαν τον μαθητή μετρώ την κάθε ανασαιμιά σου απ’ τ’ ανεβοκατέβασμα που κάνουν τα βυζιά σου Ζιζάνιο θα γίνω μπρε. Και θα κρυφτώ στη σφάκα κι οντε περάσεις δίπλα μου θα σου χωθώ στη βράκα… Κι εκειά κρυμμένος –μάθια μου- θα κάμω τέτοιο γλέντι που απόεις μόνο εμέ θα θες να έχεις για αφέντη…

Simple Man Radio

Διαβάστε την πρώτη συνέντευξη των καραμπουζουκλήδων σε παγκόσμια αποκλειστικότητα από το Simple Man Radio κάνοντας κλικ ΕΔΩ

Τσιγάρο

Ξεκινάμε λίγο μελαγχολικά τη νέα χρονιά, αλλά πού θα πάει, θα ισιώσουμε Καλή χρονιά μάγκες και μάγκισσες! Ανοίγω τα παράθυρα ο αέρας δε μου φτάνει η πόλη και το σπίτι μου ασήκωτο χαρμάνι Φωτιά στον αναπτήρα μου ανάβω ένα τσιγάρο στην πρώτη τζούρα καίγομαι στη δεύτερη γουστάρω Του κόσμου τα προβλήματα γεμίζουνε βαπόρια μα το δικό μου πρόβλημα είναι που ζούμε χώρια