Η Μνήμη
Να ‘ναι ολάκερη η πόλη αναμμένη
κι εγώ σα να ‘χω μια χαρά –ή θλίψη να ‘χω;-
να παραμένω με την όψη κουρασμένη
κι εκεί κρυφά να κοροϊδεύομαι ότι υπάρχω
Να ‘ναι ολόφωτοι οι δρόμοι και τα φώτα
σα μια παρέλαση από μνήμες που ‘χα θάψει
να μου φωτίζουν του προσώπου τον ιδρώτα
μέχρι στους κόμπους του τα κάτοπτρα ν’ αστράψει
και να ξυπνήσει ανεξίτηλη μια μόνο
να ξεσκεπάσει τα σβησμένα –ως τώρα- ίχνη
φέρνοντας τούμπα –μου- το χώρο και το χρόνο
μια ξεχασμένη διαδρομή ξανά να δείχνει
κι εγώ, να μένω με την όψη κουρασμένη
κι η μνήμη αυτή να με τραβά να με πηγαίνει…
Μια μετάφραση ρε παιδιά και για τους κουφούς...Παίζει μουσική αυτό το πράγμα; Τα μελοποιήσατε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΒασικά ΑΠΑΙΤΩ να παραστώ στο live (πρώτο τραπέζι, τιμής ένεκεν) όταν θα τα παίξετε και σε μουσικό μαγαζί...Κάτι που το βλέπω να ΄ρχεται σίγουρα και σύντομα, ξέρετε εσείς τώρα
"...η ακοή αυτών ταράττεται, η μουστική βοή τους έρχεται των πλησιαζόντων γεγονότων..."
Καλοτάξιδη η νέα σελίδα!
* η μυστική βοή (σκότωσα τον Καβάφη), α και τώρα που το σκέφτομαι η...μουστική είναι η μυστική μουσική...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣοφία:
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξαιρετική η απόδοση του μουστική!
Ασφαλώς και στο live θα έχετε πρώτο τραπέζι.
Έτσι κι αλλιώς ένα τραπέζι θα χουμε :-)
Μεγάλο όμως, ναι;