Αχ! Πατέρα...

Χωρίς πρόλογοAx! Patera by Karabouzouklides
Θα ανέβω ψηλά να κοιτάξω καλά προς τα κάτω
Ο καιρός πάει αλλιώς μη γνωρίζοντας ποιος πιάνει πάτο
Το δικό μου σταυρό καρφωμένο όταν βρω σε ένα λόφο
Με σκισμένο βρακί να ανέβω εκεί έχω στόχο

Από κάτω οι πιστοί -κάποιοι θα ‘χουν πιαστεί- κάποιοι άλλοι
Θα κοιτάζουν ψηλά για να δούνε καλά ποιο κεφάλι
ποιο κεφάλι αδειανό –αιωνίως κενό- με στεφάνια
δίνει τόπο εκεί που ο –ποιος λες;- κατοικεί στην αφάνεια

Κι όταν όλοι μαζί –άντε πάλι χαζοί- βγάλουν άκρη
Το ένα μάτι μου θα επιλέξει ορθά κάποιο δάκρυ
να αφήσει να βγει μπας και ανθίσει στη γη άλλο χρώμα
που τα τόξα αυτηνής δεν αρκούν –τι να πεις μάταιο στόμα…-

Με τα χέρια ανοιχτά τα ποδάρια πλεχτά σαν κουλούρι
Την κοιλιά μου γυμνή –τέτοιο ωραίο κορμί κελεπούρι-
Ταλαντώσεις στο φως η εντολή του πατρός μία κι έξω
Δεν το ήθελα μα κοίτα τώρα -που να!- πάω να μπλέξω

Το στεφάνι εκεί. Βασιλιάς –μου αρκεί τόσο λίγο;-
Με ένα θαύμα μικρό –πριν με πάρουν νεκρό- λέω να φύγω
Δίπλα δυο –κι εγώ τρεις- σχηματίζουμε ευθύς μια τριάδα
Τρεις σταυροί -κι όποιος βρει τι σημαίνει- θα πιει λεμονάδα

Το ποτήρι βαθύ –τώρα πώς και γιατί να το αδειάσω-
με μια μπίρα ξανθιά –πιο καλά θα ‘ταν να- ξεδιψάσω
Μα εσύ δυστυχώς μια ζωή αυστηρός δε με αφήνεις
Τι κατάλαβες –πες- -Έχεις μάτια; Για δες πού με δίνεις-