...ΚαΡαΜπΟυΖοΥκΛήΔεΣ...

Χωρίς πρόλογο Ax! Patera by Karabouzouklides Θα ανέβω ψηλά να κοιτάξω καλά προς τα κάτω Ο καιρός πάει αλλιώς μη γνωρίζοντας ποιος πιάνει πάτο Το δικό μου σταυρό καρφωμένο όταν βρω σε ένα λόφο Με σκισμένο βρακί να ανέβω εκεί έχω στόχο Από κάτω οι πιστοί -κάποιοι θα ‘χουν πιαστεί- κάποιοι άλλοι Θα κοιτάζουν ψηλά για να δούνε καλά ποιο κεφάλι ποιο κεφάλι αδειανό –αιωνίως κενό- με στεφάνια δίνει τόπο εκεί που ο –ποιος λες;- κατοικεί στην αφάνεια Κι όταν όλοι μαζί –άντε πάλι χαζοί- βγάλουν άκρη Το ένα μάτι μου θα επιλέξει ορθά κάποιο δάκρυ να αφήσει να βγει μπας και ανθίσει στη γη άλλο χρώμα που τα τόξα αυτηνής δεν αρκούν –τι να πεις μάταιο στόμα…- Με τα χέρια ανοιχτά τα ποδάρια πλεχτά σαν κουλούρι Την κοιλιά μου γυμνή –τέτοιο ωραίο κορμί κελεπούρι- Ταλαντώσεις στο φως η εντολή του πατρός μία κι έξω Δεν το ήθελα μα κοίτα τώρα -που να!- πάω να μπλέξω Το στεφάνι εκεί. Βασιλιάς –μου αρκεί τόσο λίγο;- Με ένα θαύμα μικρό –πριν με πάρουν νεκρό- λέω να φύγω Δίπλα δυο –κι εγώ τρεις- σχηματίζουμε ε...

Ακούστε πώς η δημοσιογραφική πένα των καραμπουζουκλήδων κάλυψε την πυρκαγιά σε ξενοδοχείο στο κέντρο της Αθήνας.... XALKOKONDILI by Karabouzouklides Κάτω στη Χαλκοκονδύλη άκου φίλε μου ρεζίλι κάψαν’ το hotel που πάω στα κρυφά για να …πηδάω Άκου φίλε μου πακέτο είχα πάρει ένα ντουέτο κι όπως ήμουν στο ντιβάνι βλέπω τους καπνούς ντουμάνι Ήμουν μες στα μαύρα χάλια μη με δείξουν τα κανάλια μη με δείξουν στα μπαλκόνια τυλιγμένο με σεντόνια Μα άκου εκεί κωλοφαρδία είχαν όλοι απεργία κι έτσι γλίτωσα αισίως ρεζιλίκι δημοσίως...

Cartoon by Karabouzouklides Αφού δε συμβαίνει / και κάτι σπουδαίο να αλλάξει τη ρότα / στη σκέψη στο νου θα γράφω στιχάκια / βλακείες θα λέω γεμίζοντας μόνο /γωνίτσες κενού Το υπόλοιπο χάσμα / δε λέει να γεμίσει τα μάτια σου -ούτε- / κι αυτά δεν αρκούν σαν ξύλο το σώμα / πριονίδια η φύση κι εγώ μες στη μέση / θλιμμένο καρτούν τα πάντα εδώ πέρα / του γκρι αποχρώσεις σαν ξύλο το σώμα / πριονίδια ο νους κι ενώ ξέρεις ότι / μπορείς να με σώσεις -φωνάζω- μα κάνεις / πως δε με ακούς Και όλο φωνάζω / γι αυτά και για τα άλλα για αυτά που ενώ φύγαν’ / γυρίσαν’ ξανά μα εσύ στη γωνιά σου/ -μεγάλη κουφάλα!- αυξάνεις τους όγκους / από τα κενά Κι αυξάνονται οι όγκοι / μπροστά τους μικραίνω ασήμαντος χάσκω / -τελίτσα στο πλάνο- το βάζω όμως πείσμα / και δες ανεβαίνω ελιά –αχ!- να γίνω / στο στήθος σου επάνω Μαζί σου για πάντα / -εγώ μια κουκκίδα- στο αφράτο σου στήθος / τελίτσα εκεί δα μα απέμεινα χάνος / που ούτ’ άκουσα ούτ’ είδα να έχει από κάτω / καρδιά να χτυπά…